Ik heb zolang niet geschreven. Er is in de afgelopen jaren zoveel gebeurd. Het is alweer drie jaar geleden dat ik mijn HBO opleiding afrondde en toen ging het ook slechter met mij.
Wat heb ik veel geleerd en vooral op het gebied van zelfontwikkeling ben ik erg gegroeid. Ik heb veel professionals gezien op verschillende gebieden en ik accepteer die hulp nu nog.
Het gaat nu veel beter met mij, dan drie jaar geleden. Ik ben rustiger in mijn hoofd, ik ben authentieker en ik ben positiever naar mezelf gaan kijken. Vele factoren spelen daarin een rol.
Ik had opleidingen afgerond en ik dacht niet aan werk. Eerst maar eens de verbeterde versie van mezelf worden.
Ik ben nu echt serieus met het UWV aan het kijken wat past bij mij, maar ook bij mijn hersenletsel. Dat zijn meer beperkingen dan ik van tevoren dacht. Dat is oké, dat ben ik. Ik ga mezelf niet meer bewijzen, ik ben goed zoals ik ben. Klinkt zweverig, maar zo is het wel. Eerst was mijn doel minstens twintig uur betaald werken. Als ik goed naar mezelf luister is dat geen haalbaar doel. Intussen ben ik de belangrijkste speler en niet andere mensen en andere meningen. Ik doe wat voor mij het beste is en dat is helemaal vanaf nul beginnen. Ik had een hele leuke plek, maar een groep kinderen was te druk. Plan is nu om een kind thuis 1 op 1 begeleiding te geven. Één uur per week, of om de week. En dat ene uurtje is mij al zoveel waard. Als je minder kan, dan je gewend bent, hebben de kleine dingen al waarde. En ik geniet des te meer van het kind.
Ik hoop dat dit wel passend gaat zijn voor mij. Ik moet nog starten met dit experiment, ik hoop dat ik snel weer iets kan doen.