Ik heb veel orthopedische schoenen, maar geen een paar zit echt goed. Ik had laatst 5 km gelopen en toen had ik wonden op m ’n rechter kleine teen en m ’n rechterbeen. Echt balen, want het geneest ook langzamer aan die kant, plus dat ik m ’n schoenen niet meer aan kon. Dat betekende een paar weken niet lopen.
Toen zijn we daarom naar Voetzorg gegaan, die de schoenen maakt. De schoenen worden aangepast, maar ik moest ook gaan oefenen met compressiekousen. Vorige week durfde ik het weer te proberen.
Eerst m ’n schoenen proberen, waar ik een paar weken niet op gelopen had. Geen pijn. Toen langzaam een klein rondje gelopen, geen pijn. Ik was best trots en ben de dag erna (misschien wat enthousiast) een langer rondje rustig gaan lopen. En het ging goed!
Ik vind het, bij deze situaties, erg frustrerend dat ik afhankelijk ben van die schoenen. En als ik dat wonden heb, letterlijk moet wachten tot het een beetje genezen is. Dan baal ik wel eens dat ik geen goed werkend lichaam heb. Maar goed, dit was tijdelijk, nu weer rustig opbouwen.
Bij dat rustig opbouwen merk ik dat ik milder voor mezelf ben tijdens het lopen. Ik mag nu rustig lopen in plaats van op tempo. Dat geeft mij de vrijheid het wandelen weer te proberen. Geen moeten, gewoon omdat ik dat wil doen. Dat opent mijn ogen wel, “Oja, zo kan het ook. ” En dan geniet ik van het buiten zijn en de beweging. In plaats van de prestaties.
