Maand: januari 2023

Ik ben al een paar weken aan het voorbereidend trainen voor het hardlopen. Het gaat hartstikke goed! Ik zie de uitdaging in iedere oefening en ga er iedere training weer voor de volle 100% voor.
Vroeger, nog een paar weken geleden, wilde ik het allebei, kwantiteit én kwaliteit. Waarom kiezen, als het ook allebei kan?
Ik was van zo goed mogelijk, maar ook van zo vaak mogelijk een oefening doen. Met het hardlopen had ik verschillende rondjes. Het ene rondje zo ver mogelijk, terwijl ik de ander zo snel mogelijk deed.
M’n fysiotherapeut denkt daar iets anders over bij het huidige trainen. “We gaan voor de kwaliteit, niet de kwantiteit.” Centraal staat dus de oefening zo goed mogelijk uitvoeren. En het aantal herhalingen doet er eigenlijk niet toe. Dat was al wennen. Er komt nog meer.

M’n fysiotherapeut last ook pauzes in met trainen. Ik houd met sporten van, mezelf uitdagen, grenzen over gaan en het voelen. Eigenlijk is dat niet alleen met sporten zo. Je kan dus bedenken wat ik daar van vond/vind. Ik vind het belachelijk.
Ik leer hier wel weer van merk ik in het dagelijks leven. Pauzes neem ik nu veel vaker, al is het maar vijf minuten. Even opladen.
En over kwantiteit versus kwaliteit zit ik nog na te denken. Ik ben nog niet overtuigd. Ik train wel anders, dat wel. Ik moet hier over nadenken is wel duidelijk.

Ik voel mij wel beter met dat trainen. Beter in m’n vel. Ik heb het idee dat ik meer fysieke dingen aankan. En ik kies nu ook meer, “Ik wil trainen, dus doe ik dat niet.” Ik kies over het algemeen meer voor mezelf. Doordat ik meer aankan, kom ik ook nog toe aan de dingen naast het trainen. Win-win, dacht ik zo!

Ik heb eigenlijk hele goede feestdagen gehad. Veel geslapen, dat wel, maar ik deed het overdag rustig aan en ’s avonds bij familie. Dat was goed te doen, dacht ik…
Ik heb wel een paar hersteldagen gehad. Nu voel ik dat ik er gelukkig weer ben. Dat moest ook wel, want mijn ‘secret project’ ging vorige week van start.
Ik ga met team Frank Jol aan m’n doel werken: hardlopen. Ik had vorig jaar al een intake gehad en andere voorbereidende activiteiten. Ik dacht dat het nog wel even ging duren, want de zorgverzekering was niet heel enthousiast. Tot ik vorige week woensdag een telefoontje kreeg van de fysiotherapeute. We konden al aan de slag! En vrijdag al!
Ik merkte vrijdag al dat ik het sporten zo gemist had. Ik heb gisteren de oefeningen van vrijdag nog eens gedaan, maar dan thuis. Mijn fysiotherapeut vlakbij huis is als het goed is gister geïnstrueerd, zodat ik twee keer in de week vlakbij huis aan de slag kan. Dat hoor ik donderdag, wat ze hebben afgesproken.

Het uiteindelijke doel is hardlopen, maar er zijn nog onderliggende en kleinere doelen. Bewegen is er één van, klinkt zo vanzelfsprekend, dat is het echt niet. M’n lichaam sterker maken, om ook in het dagelijks leven meer aan te kunnen. Erbij horen, meedoen, mij van waarde voelen, lekkerder in mijn vel zitten, zijn allerlei onderliggende doelen. Het kleine doel waar we als eerst aan gaan werken is, mijn core sterker maken en mijn balans beter. Vind ik best al een groot doel. Je moet ergens beginnen.
Ik haal nu al plezier uit het bezig zijn met sporten en dat in teamverband. Ik doe het niet alleen. Dat geeft een prettig gevoel en vertrouwen om mijn uiteindelijke doel ook te behalen. (En alle onderliggende natuurlijk ook)
Ik ga, als de fysiotherapeuten er klaar voor zijn, drie keer in de week trainen. Ik ben er klaar voor. Dreams are going to happen!