Deze maand staat altijd in het teken van verjaardagen vieren van familie. Ik had (misschien daardoor?) ook moeite met m’n energie. M’n hoofd was vaak niet helder en kon heel weinig prikkels aan. In combinatie met de verjaardagen ging dat niet fantastisch.
Ik moest mij vaak opladen voor een activiteit, dat betekent slapen, slapen en slapen. Ik heb meer tijd slapend doorgebracht dan normaal.
Daardoor kwam ook meer frustratie en boosheid om de hoek kijken. Als mijn hoofd niet helder is, kan ik heel weinig. Terwijl ik zoveel wil. De dagelijkse dingen zijn dan al een opgave. Als elke dag zo was, dan was het niet anders, maar bij mij schommelt het. De frustratie om het hersenletsel stond deze maand even op de voorgrond.
Ik kon wel naar alle verjaardagen, naar de kapper en grotendeels ging sporten ook gewoon door. Het revalidatiecentrum en ambulante begeleiding, ook doorgegaan. Met ambulante begeleiding heb ik het wel over m’n energie en de frustratie.
Ik ben om het slapen en opladen heen nog steeds lekker bezig aan mijn vrijwilligerswerk bij de BeautyBank. In april ben ik daar al een jaar werkzaam, ik zou een jaar geleden niet kunnen geloven dat ik het qua hersenletsel een jaar zou volhouden. Niet na de mislukte pogingen hiervoor. Ik vind dat ik en de BeautyBank een schouderklopje verdienen.
Ik mocht in maart ook mee naar het Vrijwilligerspunt West-Friesland om daar te praten over de BeautyBank en tips te krijgen. Sprekende voort zijn er een aantal leuke ideetjes uit voort gekomen en bruikbare tips. Ik vond het heel leuk daar aanwezig te mogen en te kunnen zijn.
Goedemorgen Elsa,
Je verhaal is enorm herkenbaar.
Wat je vertelt over dat je accu snel leeg is, het onbegrip van mensen, de snelle overprikkeling en de frustratie.
Van alles willen doen maar altijd moeten kiezen. Als je het één doet moet je iets anders laten.
Dat je koos voor speciaal onderwijs en hoe dat was had ik toen ik instemde met dagbesteding voor mensen met NAH. Van de ene kant confronterend en doet het verdriet. Maar van de andere kant kan ik daar mezelf zijn. Ik hoef niets uit te leggen. Iedereen heeft iets.
Ik heb zelf 4 1/2 jaar geleden 2 hersenstam infarcten gehad. Toen was ik net 52. Ook net omgeschoold tot beroepschauffeur.
Sterkte Elsa.
We moeten proberen er iets moois van te maken met de middelen die we hebben.
Liefs, Froukje
Hoihoi,
Dat snap ik maar al te goed! Ook heftig 2 hersenstaminfarcten, heb je veel restschade?
Inderdaad, meestal een uitdaging, maar we blijven positief!
Dank je wel voor je mooie reactie, fijn weekend 🙂