Dromen, durven, doen

Ik heb eigenlijk hele goede feestdagen gehad. Veel geslapen, dat wel, maar ik deed het overdag rustig aan en ’s avonds bij familie. Dat was goed te doen, dacht ik…
Ik heb wel een paar hersteldagen gehad. Nu voel ik dat ik er gelukkig weer ben. Dat moest ook wel, want mijn ‘secret project’ ging vorige week van start.
Ik ga met team Frank Jol aan m’n doel werken: hardlopen. Ik had vorig jaar al een intake gehad en andere voorbereidende activiteiten. Ik dacht dat het nog wel even ging duren, want de zorgverzekering was niet heel enthousiast. Tot ik vorige week woensdag een telefoontje kreeg van de fysiotherapeute. We konden al aan de slag! En vrijdag al!
Ik merkte vrijdag al dat ik het sporten zo gemist had. Ik heb gisteren de oefeningen van vrijdag nog eens gedaan, maar dan thuis. Mijn fysiotherapeut vlakbij huis is als het goed is gister geïnstrueerd, zodat ik twee keer in de week vlakbij huis aan de slag kan. Dat hoor ik donderdag, wat ze hebben afgesproken.

Het uiteindelijke doel is hardlopen, maar er zijn nog onderliggende en kleinere doelen. Bewegen is er één van, klinkt zo vanzelfsprekend, dat is het echt niet. M’n lichaam sterker maken, om ook in het dagelijks leven meer aan te kunnen. Erbij horen, meedoen, mij van waarde voelen, lekkerder in mijn vel zitten, zijn allerlei onderliggende doelen. Het kleine doel waar we als eerst aan gaan werken is, mijn core sterker maken en mijn balans beter. Vind ik best al een groot doel. Je moet ergens beginnen.
Ik haal nu al plezier uit het bezig zijn met sporten en dat in teamverband. Ik doe het niet alleen. Dat geeft een prettig gevoel en vertrouwen om mijn uiteindelijke doel ook te behalen. (En alle onderliggende natuurlijk ook)
Ik ga, als de fysiotherapeuten er klaar voor zijn, drie keer in de week trainen. Ik ben er klaar voor. Dreams are going to happen!