Ik was drie dagen naar Limburg met m’n vriend, we gingen naar een thermaalbad. Ik vond het heerlijk om even weg te zijn, even echt met z’n tweeën en geen afspraken of dingen die moeten. We hebben echt gerelaxt.
Ik was al vrij lang niet meer weggeweest en dacht dat het allemaal wel goed zou komen. Ik had het iets te licht ingeschat. Ik ben best moe van de drie dagen en ben blij dat we nog een aantal dagen vrij hebben. Het was toch wat veel. Ik ben, hoe leuk het ook was, wel weer blij dat we weer thuis zijn.
Overprikkeling
Een andere omgeving zijn veel nieuwe prikkels. We hadden wel zoveel mogelijk rust proberen in te plannen, maar mijn lichaam was soms zo overprikkeld dat slapen niet ging. Dan maar relaxen op de hotelkamer.
Het was vooral die nieuwe omgeving waar ik echt wel even aan moest wennen. Ik heb het nog nooit zo heftig gehad. Dan is drie dagen ook te weinig om echt te wennen. Is niet erg, leren we weer van.
Er zijn ook overal mensen, met ontbijt, lunch en diner en in het bad. Ik raakte daar ook wel overprikkeld door. De hotelkamer hielp enigszins, het is niet echt eigen. De laatste avond kon ik weer niet slapen en hebben we videoland aangezet en lekkers erbij gepakt. Lekker relaxen en we doen dat ook thuis, dus een beetje nabootsen. Dat hielp wel meer.
Toen we thuis kwamen gister, was ik kapot. Eerst maar lekker in m’n eigen bed een middagdutje gedaan. Heerlijk! Vandaag een beetje brak, maar goed geslapen vannacht. Wat slaap al niet met je kan doen.
Ik vind het best moeilijk om met die twee kanten om te gaan. Aan de ene kant is het hartstikke leuk even weg, aan de andere kant is het best zwaar voor mij. Ik wil eigenlijk dat het alleen maar leuk is, geen mitsen of maren. Maar ja, de realiteit is dit. Dat maakt niet dat ik het niet moeilijk mag vinden. (Dit blijf ik herhalen tegen mezelf)
