Ik merk dat ik momenteel erg naar mijn balans in energie aan het zoeken ben. De ene keer ben ik een Duracell konijntje die alles aankan en ook alles kan doen. De andere keer ben ik een luiaard die alleen maar wil slapen. Deze momenten kunnen zich over de dag verspreiden. Het kan ook zo zijn dat ik mij dagenlang een Duracell konijntje voel of juist een luiaard.
Dat het uitersten zijn maakt het lastig. Die middenweg vinden maakt het moeilijk. Ik besef mij dat het nu ik gestopt ben met werk, misschien wel de tijd is en ik de ruimte heb om echt eens goed op zoek te gaan naar die middenweg. Ik ben er altijd al mee bezig, maar ik heb er nooit echt prioriteit van gemaakt.
Ik was altijd aan het overleven, hersenbloeding, ziekenhuis, basisschool, speciaal onderwijs, mbo, hbo, ggz. En nu is er niks groots meer. Ik heb nog zat medische afspraken, maar dat voelt normaal. Behapbaar.
Er is niks. Er is rustiger vaarwater en ik ben hoge golven gewend, dan is dit…rustig. En met dat rustigere vaarwater hoop ik dat ik nieuwe inzichten krijg en nieuwe kansen. Dingen waar ik voorbij gestormd ben, of die ik geen kans kon geven doordat ik aan het overleven was. Die dingen hoop ik dat ik daar nu wel voor ga. En met de dingen waar ik energie van krijg ook die middenweg ga vinden. Geen hoge golven meer, maar ook geen stilstaand water. Dat is een uitdaging, die middenweg vinden. Ik hoop wel dat de energie mij gaat helpen op weg naar mijn doel.
Zet m op Elsa! Groetjes.